Αυτό το ξέρατε;

Γιατί γλιστράει ο πάγος;
Οι επιστήμονες δυσκολεύονται να εξηγήσουν ένα φαινόμενο που όλοι γνωρίζουμε: ότι ο πάγος γλιστράει. Η κλασική ερμηνεία λέει.. πως το σημείο τήξης του πάγου πέφτει, όταν ασκείται πάνω του πίεση. Όταν δηλαδή ένας παγοδρόμος κινείται πάνω στον πάγο, από την πίεση που ασκείται μέσω του παγοπέδιλου λιώνει ένα πολύ λεπτό επιφανειακό στρώμα πάγου. Έτσι, ουσιαστικά, ο παγοδρόμος είναι σαν να κινείται πάνω σε νερό.
Αν, όμως, το φαινόμενο μελετηθεί πιο προσεκτικά, αποδεικνύεται ότι η πίεση αυτή είναι μηδαμινή και δεν επηρεάζει το σημείο τήξης του πάγου.

Σύμφωνα με μια άλλη, μεταγενέστερη θεωρία, είναι η τριβή και όχι η πίεση που κάνει τον πάγο ολισθηρό. Η τριβή που αναπτύσσεται ανάμεσα στο παγοπέδιλο και τον πάγο θερμαίνει τοπικά τον πάγο, με αποτέλεσμα αυτός να λιώνει για ένα μικρό χρονικό διάστημα.

Και αυτή όμως η θεωρία «ολισθαίνει», καθώς δεν εξηγεί πώς τα παγοπέδιλα γλιστρούν τόσο καλά πάνω στον πάγο. Είναι πιθανό η ολισθηρότητα να είναι μια εγγενής ιδιότητα του πάγου.
Σύμφωνα με το Robert Rosenberg, καθηγητή Χημείας στο Πανεπιστήμιο Lawrence, το επιφανειακό στρώμα των μορίων νερού σε μια παγωμένη επιφάνεια συμπεριφέρεται διαφορετικά απ’ ό,τι τα μόρια που είναι δεσμευμένα σε κρυστάλλους πάγου. Σε αντίθεση με τα τελευταία, τα μόρια της επιφάνειας είναι σε θέση να πάλλονται, καθώς δεν υπάρχουν άλλα παγωμένα μόρια από πάνω τους για να τα ακινητοποιήσουν. Σύμφωνα με τη θεωρία, τα παλλόμενα μόρια είναι αυτά που κάνουν την επιφάνεια ολισθηρή, καθώς συμπεριφέρονται σαν υγρό.


Γιατί χάσαμε το τρίχωμά μας;
Σε αντίθεση με τους πιθήκους, ο άνθρωπος έχει τρίχες σε λίγα μόνο μέρη του σώματός του. Γιατί χάσαμε το τρίχωμά μας και πότε έγινε αυτό;
Οι επιστήμονες δε γνωρίζουν με ακρίβεια για ποιο λόγο οι άνθρωποι είναι σχεδόν άτριχοι, σε σχέση με τα άλλα πρωτεύοντα θηλαστικά. Σύμφωνα με μια θεωρία, που αναφέρεται συχνά, όταν κατεβήκαμε από τα δέντρα και βγήκαμε από τα δάση για να ζήσουμε στην ανοιχτή σαβάνα, το τρίχωμα απέβη ένα φορτίο που δε μας προσέφερε κάποιο όφελος. Κατά τη διάρκεια του κυνηγιού, ζεσταινόμασταν πολύ. Αυτό είχε ως συνέπεια τα άτομα που είχαν πιο αραιό τρίχωμα να τα βγάζουν πέρα καλύτερα και έτσι σιγά σιγά το τρίχωμα εξαφανίστηκε. Το τρίχωμα στο κεφάλι διατηρήθηκε, όμως, για να το προστατεύει από τον ήλιο.
Ωστόσο, μια νέα θεωρία που προτάθηκε, μεταξύ άλλων, από το βιολόγο Mark Pagel του Πανεπιστημίου του Reading της Μεγάλης Βρετανίας λέει ότι τα παράσιτα που ζούσαν στο τρίχωμα εξελίχθηκαν με τον καιρό σε τόσο μεγάλη απειλή για την υγεία των προγόνων μας, που απλά έγινε μια φυσική επιλογή προς όφελος των ατόμων που είχαν πιο αραιό τρίχωμα. Επειδή, ταυτόχρονα, αρχίσαμε να ζούμε σε σπηλιές και να χρησιμοποιούμε τη φωτιά αλλά και ορισμένα απλά ρούχα, «καταφέραμε» να απαλλαγούμε από τη γούνα.

Το ανθρώπινο είδος έχασε κατά πάσα πιθανότητα το τρίχωμά του στο εξελικτικό στάδιο μεταξύ Homo habilis και Homo erectus, πριν από ενάμισι εκατομμύρια χρόνια περίπου.


Πόσο γρήγορα κολυμπάμε στο σιρόπι;
Ο Νεύτωνας και ο Χόυχενς είχαν διαφορετική άποψη για το αν κανείς κολυμπάει ταχύτερα στο σιρόπι ή στο νερό. Λύθηκε ποτέ αυτό το ζήτημα;
Πράγματι, ο Ισαάκ Νεύτων πίστευε ότι όσο πιο παχύρρευστο είναι ένα υγρό, τόσο πιο αργά κινείται ένα σώμα μέσα σ’ αυτό. Ο Christiaan Huygens, αντίθετα, πίστευε ότι η ταχύτητα δεν επηρεάζεται από την εσωτερική τριβή, δηλαδή την αντίσταση του ρευστού προς το κινούμενο σώμα.

Το φθινόπωρο του 2003, ο καθηγητής Edward Cussler, του Πανεπιστημίου της Μινεσότα, έκανε μια δοκιμή σε πραγματικές συνθήκες. Γέμισε μια πισίνα με μια κολλώδη ουσία σαν σιρόπι, που ήταν δυο φορές πιο παχύρρευστη από το νερό. Στη συνέχεια, ζήτησε από 16 ερασιτέχνες και επαγγελματίες κολυμβητές να κολυμπήσουν στην πισίνα. Ανεξάρτητα από το στιλ κολύμβησης, οι επιδόσεις όλων των αθλητών σε χρόνο δεν παρουσίασαν αποκλίσεις μεγαλύτερες του 4%. Με άλλα λόγια, ο Huygens είχε δίκιο. Η εξήγηση είναι ότι, παρ’ όλο που ο κολυμβητής συναντά μεγαλύτερη αντίσταση μέσα στο σιρόπι, αυξάνεται ανάλογα και η προωθητική δύναμη σε κάθε του κίνηση. Έτσι, οι δύο δυνάμεις αλληλοεξουδετερώνονται.


Barbie η σουξεδιάρα!
Οι κούκλες Barbie και Ken έχουν τα ονόματα των παιδιών της Ruth Handler, συνιδρύτριας της εταιρίας παιχνιδιών Mattel. Μόνο την πρώτη χρονιά κυκλοφορίας της, το 1959, η Barbie πούλησε 351.000 κομμάτια.


Ποιος ανακάλυψε την κονσέρβα;
Την ιδέα της συντήρησης τροφίμων σε γυάλα ή κονσέρβα τη συνέλαβε ουσιαστικά ο Ναπολέων. Το 1800, ανακοίνωσε ότι θα έδινε αμοιβή σε όποιον επινοούσε μια μέθοδο με την οποία θα μπορούσαν να συντηρούνται μεγάλες ποσότητες τροφίμων για τις ανάγκες του στρατού. Ο ζαχαροπλάστης Nicolas François Appert πειραματίστηκε για αρκετά χρόνια, και το 1809 κέρδισε το βραβείο. Γέμισε γυάλινα δοχεία με κρέας, αυγά, λαχανικά, γάλα και μαγειρεμένα φαγητά, και τα σφράγισε με φελλούς. Περιτύλιξε τα δοχεία με ύφασμα και τα έβρασε. Ο Appert κατοχύρωσε την ευρεσιτεχνία του· το μειονέκτημα, όμως, ήταν ότι τα δοχεία ήταν βαριά και δε μεταφέρονταν εύκολα στο μέτωπο.

Ο Βρετανός Peter Durand σκέφτηκε τον επόμενο χρόνο να χρησιμοποιήσει δοχεία από κασσίτερο, που δεν έσπαγαν εύκολα. Η ιδέα διαδόθηκε γρήγορα. Αργότερα, ο κασσίτερος αντικαταστάθηκε από ατσάλι και λευκοσίδηρο.

 Himaira